Hlińska Przełęcz (Tatry Zachodnie)
49°12′04″N 19°52′28″E/49,201111 19,874444 Hlińska Przełęcz. Z prawej strony zbocze Kamienistej. Widok ze zboczy Starorobociańskiego Wierchu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
1906 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°12′04″N 19°52′28″E/49,201111 19,874444
| |
Hlińska Przełęcz (słow. Hlinské sedlo) – przełęcz w grani głównej Tatr Zachodnich pomiędzy Kamienistą (2127 m) i Smreczyńskim Wierchem (2070 m). Znajduje się na wysokości 1906 m n.p.m.[1][2] (według wcześniejszego pomiaru 1907 m) i zbudowana jest ze skał krystalicznych. Od polskiej strony jej zbocza opadają do Dolinki (odgałęzienie Doliny Pyszniańskiej), od strony słowackiej do Zawratu Kokawskiego, będącego odgałęzieniem doliny Hliny. Nazwa przełęczy pochodzi od doliny Hliny. Ze względu na swoją wysokość i niewygodne podejścia przełęcz ta nie była używana jako droga na drugą stronę Tatr[3].
Przez przełęcz nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Znajduje się na terenie podlegającym ścisłej ochronie. W Hlińskiej Przełęczy znajduje się najgłębszy w całych Tatrach rów grzbietowy – Hliński Rów[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Dane pomiarowe z lotniczego skaningu laserowego.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.